Vereniging van adviesraden die de lokale overheid adviseren vanuit het inwonersperspectief

Veerkrachtiger dan ooit

Kijkt u ook zo uit naar weer zo gewoon mogelijk leven? Het is fantastisch dat we weer mogen gaan bouwen. Terug naar normaal? Graag, maar ik hoop dat we de basiswaarden die ons de afgelopen weken op de been hielden, zullen vasthouden. Huisartsen en gemeentehuizen moesten dicht. Maar sociaal werkers trokken juist de wijken en buurten in om mensen op te zoeken. Ik heb veel mooie voorbeelden gezien van prachtinitiatieven tussen bewoners en sociaal werkers. Samen raakten mensen betrokken bij wie kwetsbaar is, was er aandacht voor wie eenzaam achter het raam verblijft, waren er maaltijden voor wie honger heeft. Inwoners toonden veerkracht. Zouden lokale ambtenaren en politici dat wel voldoende hebben gezien? Al jaren wordt in gemeentehuizen en op ministeries gesproken over de “versterking van de veerkracht van de Nederlandse samenleving”. En terwijl Nederland op slot ging en politiek en overheid zich terugtrok, bleken mensen in wijken en buurten veerkrachtiger dan ooit. Die kracht komt ergens vandaan. Het sociaal werk bleek een enorm sterke troef. Het is flexibel en adaptief. We zijn zo sterk omdat we vanuit de leefwereld van buurtbewoners werken. We zitten niet achter een loket weggestopt, we lopen op straat, bellen aan, of spreken een groep jongeren op het beruchte pleintje aan. Corona bracht ons land veel narigheid. Corona heeft ook laten zien hoe je in de wijk zorgt dat inwoners veerkrachtig blijven. 

Door Lex Staalwoensdag 8 juli 2020

Waarom ben ik dan toch zo bezorgd of de lokale overheid en politiek dat wel voldoende ziet? De reden is simpel: uit een recente enquête onder 500 welzijnsorganisaties blijkt dat 70% al van zijn gemeenten heeft gehoord dat er volgend jaar op het sociaal werk wordt bezuinigd. Snapt u dat nu? Ik begrijp dat we afstevenen op een economische crisis en dat gemeenten dus ook op de centjes moeten letten. Sociaal werk, met jongeren- en ouderenwerk en buurthuizen, is dichtbij mensen, laagdrempelig. Daarbij kost sociaal werk veel minder dan dure zorg die vaak nodig is, als mensen te lang in hun eentje moeten doormodderen en pas aan de bel trekken als het te laat is.

Maaltijden werden niet bezorgd door sociale dienstmedewerkers, maar door duizenden vrijwilligers, vaak met op de achterhand een organiserend handje van de sociaal werker. Zelfs psychiaters schrijven nu dat vereenzaming een groot mentaal probleem is. Hoeveel informatie heb je eigenlijk nodig als beleidsmaker?  De voorbije weken gaven de Raad voor de Samenleving en het Sociaal Cultureel Planbureau al aan dat kwetsbaren in de samenleving door de corona-crisis alleen maar kwetsbaarder zijn geworden. Bovendien zijn er door die crisis ook nieuwe kwetsbaren bijgekomen. Gelukkig luidden ook 15 burgemeesters al de noodklok.

Waar je de voorbije maanden ook was, overal las je de slogan: “Alleen samen worden we Corona de baas”. Dat sloeg op iedereen en deed een beroep op iedereen. Als leven in wijken in buurten ook ná Corona meer is dan óverleven, dan geldt wat mij betreft: Alleen samen bouwen we verder aan nog meer veerkracht van iedereen!

Over de auteur: Lex Staal is directeur Sociaal Werk Nederland