Ik kan deze blog niet anders beginnen, dan zoals zoveel blogs en teksten deze dagen beginnen: wat gebeurt er veel in onze samenleving! Wat een ongelooflijk effect heeft de coronacrisis op ons en op de samenleving. Voor ons als Koepel betekent het ook wat. Zo hebben we een heleboel trainingen moeten annuleren en verschuiven. Alle begrip hiervoor natuurlijk, gezondheid van mensen staat altijd voorop.
We zien nu al dat adviesraden heel verschillend omgaan met de situatie. Sommige raden stappen meteen over op andere manieren van communiceren. Ze ontmoeten elkaar (vaak voor het eerst) online, onderhouden contact en zetten hun werk door. Hoe lastig dat soms ook is. Ze volgen wat er lokaal gebeurt met (kwetsbare) mensen, welke initiatieven er worden genomen en hoe die al dan niet van de grond komen. En ze onderhouden contact met de gemeente.
We zien echter ook dat sommige adviesraden niet goed weten hoe nu verder. Er is weinig ervaring en soms zelfs de nodige schroom om met online tools de communicatie gaande te houden. Leden van adviesraden merken dat de gemeente met andere dingen bezig is en hebben zelf ook het gevoel van ‘we wachten wel even af waar dit naar toe gaat en pakken het werk na de zomer wel weer op…’
Feit is dat de coronacrisis heel veel doet met en in de gemeenschap. Leden van de gemeenschap worden ziek of vallen misschien wel weg door het virus, dit zorgt voor angst en verdriet. Maar tegelijk zien we in diezelfde gemeenschap ook hele mooie initiatieven ontstaan. Mensen helpen elkaar en kijken naar mogelijkheden om elkaar dichtbij en op afstand te ondersteunen.
De coronacrisis zorgt er ook voor dat er ‘straks’ nog meer mensen kwetsbaar zijn. Mensen zaten maanden zonder dagbesteding, zonder ambulante begeleiding of andere vormen van ondersteuning. Mensen verloren hun mantelzorger of vrijwilliger. Ook zien we dat meer mensen, vanwege de economische crisis die er ook is, hun baan verliezen en zorgen hebben over hun financiën of gezondheid. Kortom: de gemeente én de gemeenschap worden voor nieuwe vraagstukken gesteld. Nu al, maar ook vooral in de ‘post corona fase’.
Adviesraden adviseren de gemeente op het gebied van sociale vraagstukken. Juist nu en in de post corona fase zijn hun waarnemingen en inzichten heel waardevol voor de gemeente. Maar wat doe je als adviesraad? Wacht je af om contact te zoeken met beleidsmedewerkers en wethouders tot het stof wat meer is neergedaald? Of zoek je nu onderling al contact via digitale communicatievormen? En bespreek je met elkaar wat je in je nabije omgeving ziet? Wat je ziet gebeuren bij/met mensen wiens dagbesteding wegvalt? Wat je hoort van mensen die krap bij kas zitten en voor wie “hamsteren” niet aan de orde is? Wat weet je van mensen die begeleid wonen en die nu via beeldbellen begeleiding ontvangen? Worden er ondanks alles signalen opgehaald, met elkaar online besproken? En worden de inzichten die door de leden zijn opgedaan gedeeld met de gemeente?
Waar we adviesraden in willen uitdagen, is om nu al – voor uzelf en eventueel in contact met collega adviesraadsleden – na te denken over de tijd na deze crisis. Na de corona-crisis zullen we ook de economische crisis ervaren. Hoe zal de lokale samenleving er dan uit zien? Wat heeft het isolement met kwetsbare groepen gedaan? Hoe is het voor mensen om ‘opeens’ in de bijstand terecht te komen? Wat betekent het om op jezelf terug geworpen te worden? Maar ook: welke mooie initiatieven zijn er lokaal ontstaan en hoe kan de energie en de betrokkenheid die vrij is gekomen ook later worden benut? Het zou mooi zijn als adviesraden onderling al kunnen delen wat hun observaties zijn, waar zorgen zijn en kansen liggen.
Voel u vrij om deze signalen en gedachtes ook met ons te delen. Op onze beurt denken wij alvast na hoe wij adviesraden zoveel mogelijk kunnen ondersteunen in de post corona fase. In een nieuwe, deels onbekend tijd. Laten we hierover in contact blijven!
Over de auteur: Petra van der Horst is directeur Koepel.