Onderzoek heeft uitgewezen dat dienstverlening hierdoor beter aansluit bij wensen van iemand met een hulpvraag, en dat zwaardere vormen van hulpverlening kunnen worden voorkomen of later ingezet worden. Een voor alle betrokkenen een meer duurzame oplossing dus, waarbij de meest belangrijke verandering is, dat in een wijk of dorp meer zorgzaam wordt samengeleefd en er meer inwoners zijn die iets voor een ander willen betekenen dan dat er mensen met een hulpvraag zijn. Heel hoopvol dus!
Echte verandering
Wat we veel tegenkomen binnen de inmiddels 19 wijken en dorpen waar we de 'Dos-principes' toepassen dat er echte verandering plaatstvindt en niet zoals in vele situaties het schuiven van werkzaamheden van het ene domein naar het andere. Vaak hoor ik om me heen dat veel zorgtaken wel naar welzijn kunnen, maar wat zeggen we daarmee?
Onderscheid
Waar en wanneer is zorg geven (voor mij hulp bieden) zonder welzijnsinhoud geworden? Welke inwoner kent u die zijn of haar hulpvraag onderscheidt in welzijn en zorg? En waarom doen wij dat dan wel? Laten we met z'n allen op zoek zijn naar echte verandering, schuiven van het ene bordje naar het andere is dat naar mijn idee niet. Ik voel me uitgedaagd om een slagje dieper te zoeken naar meer duurzame oplossingen. U ook?
Over de auteur: Roeli Mossel is bestuurder van de Noord Nederlandse Coöperatie van Zorgorganisaties (NNCZ)
