Vereniging van adviesraden die de lokale overheid adviseren vanuit het inwonersperspectief

Eerste stap voor betaalbaardere zorg

De stapeling van zorgkosten en het mijden van noodzakelijke zorg en ondersteuning door de te hoge kosten, vormen een groot en toenemend probleem in de samenleving. Ieder(in) constateert al langere tijd – samen met andere organisaties  - dat de kosten voor zorg en ondersteuning te hoog zijn geworden, terwijl tegemoetkomingen en compensatieregelingen zijn wegbezuinigd. Mensen met een beperking of chronische ziekte krijgen daardoor te vaak niet of nauwelijks de nodige zorg of ondersteuning. Ook blijkt in de praktijk dat mensen afhaken door te hoge zorgkosten. Ze mijden de nodige zorg en door ontbreken van de benodigde zorg worden ze weer gehinderd in deelname in de samenleving. Betaalbaarheid is een harde voorwaarde voor de toegankelijkheid van zorg, en dus ook voor volwaardige participatie.

 

Door Thomas Ronnesdinsdag 29 januari 2019

Abonnementstarief

Ieder(in) is daarom positief over het voornemen van het kabinet om die stapeling van zorgkosten aan te pakken. Een goede eerste stap is het abonnementstarief dat per 1 januari is ingevoerd voor gemeentelijke zorg en ondersteuning. De maatregel blinkt zo op het eerste oog uit vanwege de eenvoud: mensen betalen 17,50 euro per vier weken voor zorg en ondersteuning via de gemeente. Eén maximale eigen bijdrage, zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is. Zo komt ook een einde aan de hoge eigen bijdragen waardoor mensen te vaak werden overvallen. Uit regelmatig onderzoek van Ieder(in) en andere organisaties jaren blijkt dat sommige huishoudens afgelopen jaren bijdragen moesten opbrengen voor de Wmo-voorzieningen van honderden tot soms wel 1000 euro per maand. Deze bedragen zijn niet te vermijden als je vanwege een handicap of chronische ziekte op langdurig of zelfs levenslang op deze hulp bent aangewezen. Naar verwachting 180.000 huishoudens (meest middeninkomens) hebben daarom nu baat bij dit abonnementstarief.

Maatregel niet omzeilen

Helaas verzetten veel gemeenten zich tegen de invoering van het vaste tarief voor de Wmo-voorzieningen. Ze vrezen dat ze niet uitkomen met het geld dat het kabinet heeft uitgetrokken om de gemeenten te compenseren. Het kabinet trekt 145 miljoen per jaar uit om de gemeenten te compenseren voor deze maatregel. Daarnaast zijn aanvullende afspraken over financiering gemaakt tussen Rijk en gemeente. Ieder(in) vindt het belangrijk dat gemeenten met de invoering van het abonnementstarief niet gaan beknibbelen op de kwaliteit of het aantal uren hulp en ondersteuning - of dat ze de kosten alsnog aan afwentelen en zo de kabinetsmaatregel proberen te omzeilen. Voorop staat dat mensen de passende zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben, precies zoals bepaald in de Wmo. Die zorg mag niet worden verschraald of onder (algemene) voorzieningen worden gebracht, waarvoor alsnog hogere eigen bijdragen gaan gelden. Natuurlijk moeten gemeenten de Wmo goed kunnen uitvoeren met voldoende middelen. Maar de discussie daarover mag niet over de hoofden of ten koste van mensen die de zorg nodig hebben worden uitgevochten.

Minimaregelingen hoogstnoodzakelijk

We zijn alert als het gaat om het effect van het abonnementstarief voor de lagere inkomensgroepen. Mensen met een minimuminkomen betaalden in veel gemeenten al een lagere eigen bijdrage of zij hoefden deze niet te betalen (nul-tarief). Deze minima-regelingen moeten natuurlijk helemaal overeind blijven. Het zou bijzonder wrang zijn als een verlaging van eigen bijdragen voor middeninkomens uiteindelijk leidt tot hogere betalingen door minima. Ieder(in) krijgt veel vragen over het abonnementstarief. De meestgestelde vragen met antwoord op een rij:  https://iederin.nl/nieuws/18403/zorg-en-ondersteuning/10-vragen-over-het-wmo-abonnementstarief/

Graag hoort Ieder(in) via Platform Klink hoe uw gemeente omgaat met de invoering van het abonnementstarief, ervaringen delen kan ook via www.platformklink.nl

Over de auteur: Thomas Ronnes is beleidsmedewerker/public affairs bij Ieder(in).