Veerkracht
Het bleek dat er gelukkig bij veel mantelzorgers nog wat veerkracht was. “We redden ons wel” werd veel gehoord. De hele wereld werd wat stiller en rustiger, iedereen had last van de Coronacrisis, er waren geen feestjes en vakanties waar je jaloers op kon zijn en het weer maakte het mogelijk veel buiten te zijn. FOMO (fear of missing out) ging blijkbaar ook voor mantelzorg op.
Maar er waren ook mantelzorgers die echt in de problemen kwamen. Het missen van de dagopvang en daarmee een paar bijtank mogelijkheden in de week zorgde bij veel mantelzorgers voor te veel stress en overbelasting en soms zelfs gevaarlijke situaties.
Maatwerk
Ik realiseer mij dat niemand de Coronacrisis zag aankomen. En dat er begrijpelijk veel generieke maatregelen zijn genomen. Maar laten we hopen dat bij een tweede golf of ander virus we wel voorbereid zijn. En dat de overheid in staat is meer maatwerk te bieden. Ouderen moeten kunnen kiezen tussen kwaliteit van leven (contact met familie) of zoveel mogelijk risico’s vermijden (geen bezoek). Waarom mochten kinderen uit onveilige gezinnen wel naar school maar ouderen uit onveilige mantelzorgsituaties niet naar de opvang?
Laten we aan mantelzorgers die het moeilijk gehad hebben vragen want hun nu had geholpen in deze periode en daarvan leren voor de volgende keer. Dit kan zowel landelijk als lokaal.
Oversterfte bij migranten ouderen
We weten allemaal dat ouderen meer risico’s liepen en de sterfte onder ouderen is daardoor veel hoger. Minder bekend is dat de sterfte bij migranten ouderen nog veel hoger is dan bij ouderen met een Nederlandse achtergrond. (48 % ten opzichte van 38%) Waar ligt dat aan? Dit gebeurde wereldwijd. Ik vind dat wij als samenleving verplicht zijn daar onderzoek naar te doen. De Raad van Ouderen heeft hier onlangs op aangedrongen. Het zou fijn zijn dat dan ook gekeken wordt naar de mantelzorgers van migranten ouderen. Kunnen zij een bijdrage leveren in het verbeteren van de gezondheid van deze ouderen? Hoe kunnen wij deze mantelzorgers beter ondersteunen?
Laten we leren van al deze ervaringen zodat we het de volgende keer samen beter doen.
Over de auteur: Elisabeth van Oostrum is voorzitter Raad van Toezicht MantelzorgNL.