Aan het onderzoek van Ieder(in) deden meer dan tweeduizend mensen met een beperking of chronisch aandoening mee. Tweederde zegt te behoren tot de groep met een verhoogd gezondheidsrisico bij COVID-19. Dan gaat het bijvoorbeeld om mensen met een longaandoening, een spierziekte of hart- en vaatproblemen. Of om mensen die na een transplantatie aangewezen zijn op medicatie die hun afweer onderdrukt.
Enorme impact
Het betreft dus een grote groep mensen en zeker niet alleen ouderen, zoals wel eens wordt gedacht. Het virus leidt bij hen tot veel zorgen. Sommigen zijn er zelfs van overtuigd, dat een besmetting voor hen fataal zal aflopen. Het is dan ook niet vreemd, dat bijna één op de vijf deelnemers aan de enquête aangeeft in isolatie te verkeren door zelfquarantaine. Dat is een ingrijpende beslissing. Jezelf driekwart jaar opsluiten heeft een enorme impact op het eigen leven en dat van je naasten.
Want wat betekent zelfquarantaine zoal?
- Als enige eerstejaars student geen live onderwijs kunnen volgen en daardoor sociaal buiten de groep vallen.
- Niet meer kunnen werken of door thuiswerken de aansluiting missen en de interessante klussen mislopen.
- Partners die niet naar hun werk gaan en kinderen die niet naar school gaan om het besmettingsrisico te beperken.
Voor mensen in zelfquarantaine zijn zaken als het al dan niet sluiten van de horeca of het bezoeken van stadions echt een non-issue. Zij zouden allang blij zijn als zij op een veilige manier weer een paar mensen thuis kunnen ontvangen of als hun kinderen weer met andere kinderen kunnen spelen.
Eindelijk gezien worden
Als je de uitkomsten van het onderzoek omrekent, dan gaat het voor heel Nederland al snel om enkele honderdduizenden mensen die vanwege hun kwetsbare gezondheid in zelfquarantaine zijn. Deze groep moet beter in beeld komen bij beleidsmakers, landelijk en lokaal. Sommigen zullen geholpen zijn met een vergoeding voor medische mondmaskers die hen echt beschermen tegen het virus. Een deel zal behoefte hebben mantelzorgondersteuning. En bij het vaccineren zullen ze heel hoog op de lijst moeten staan. Maar het belangrijkste is misschien nog wel dat zij ‘gezien worden’. Dat zal hun ‘gevangenschap’ de komende maanden dragelijker maken.
Over de auteur: Anneke van der Vlist is beleidsmedeweker Wonen bij Ieder(In)