Zonder hier een uitleg te geven over de omgevingswet is het duidelijk dat deze nieuwe wet wordt ingevoerd met een aantal bedoelingen. Eén daarvan is meer betrokkenheid van inwoners tot stand brengen. Een tweede doel is om te komen tot een integrale en samenhangende aanpak bij de inrichting van de leefomgeving. Echt meedenken, echt meedoen en echt meebeslissen is hierbij cruciaal. Dat begint al bij het opstellen van de omgevingsvisie. Het vraagt van inwoners én ambtenaren uit het sociale en fysieke domein om samen op zoek te gaan naar gemeenschappelijke belangen. Niet meer denken vanuit een ‘harde’ en een ‘zachte’ kant. We moeten op een andere manier omgaan met eigenaarschap en invloed.
Het is dus niet meer: ‘de gemeente bepaalt, want die is er voor het algemeen belang’. Nee, het is een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid en dat vraagt om een andere manier van samenwerken. Geef inwoners daarom meer zeggenschap en ruimte (regie) om zelf conclusies te trekken en initiatieven te ontplooien in hun eigen leefomgeving. Een snelle en constant veranderende samenleving vraagt om adequate en (lokaal) passende oplossingen. Hier hebben inwoners vaak zelf goede ideeën over. Het echt betrekken van inwoners bij diverse plannen, kan leiden tot lokale verschillen in de uitvoering. Dat vraagt om lef en creativiteit van de gemeente; Vooral om af te wijken van de gebaande paden en open te staan voor nieuwe creatieve inzichten. Als je iets samen wilt oppakken, moet je het zelf eerst durven loslaten! We doen dit sámen! Vanuit zowel fysiek- als sociaaldomein. We zijn nu aan het ontdekken en proberen het telkens weer wat beter te doen. Ook de politiek hebben we, juist NU, daarin hard nodig!
Over de auteurs: Toon Tomberg is adviseur sociaal domein en Martine Arts is deelprojectleider en –secretaris omgevingsvisie bij Gemeente Oude IJsselstreek.